Dr. H.W. Tilanusschool

Beste feestbeesten,

Het was me het avondje wel.
Natuurlijk was het de bedoeling dat Guusta in het openbaar, ter plekke zaterdagavond, bedankt zou worden namens ons allen.
Bovendien had Guusta zelf een prachtige speech voorbereid.
Maar het was geen doen.
Wat een decibellen brengen de examengroepen 1973/1974 en 1974/1975 nog steeds voort!
Ook de leerkrachten voerden het hoogste woord, maar waarom verbaasde mij dat niet?
We ontbeerden een microfoon.

Guusta was bang dat er in de avond stiltes zouden vallen. We hadden elkaar tenslotte meer dan 30 jaar niet gezien. Velen zeiden van te voren aan de telefoon zich weinig te kunnen herinneren van de jaren op de Tilanusschool. Maar vooruit, het zou best wel eens leuk kunnen worden zo'n reünie.
Sommigen zagen niets in het plan, of lieten doorschemeren dat deze zich niet meer durfden te vertonen: ik ben zo'n oud geworden".

Die laatsten hebben heel wat gemist.
Hoewel men dit niet achter mij vermoedt, heb ik af en toe even alleen toegekeken en geluisterd naar de diverse gesprekken die gaande waren.
Er ging een wereld voor mij open.
De heren Heinhuis en Den Ouden zagen er uit alsof ze ons ter plekke weer een literatuurlijst wilden opgeven. Spontaan kwam bij veel ex-leerlingen de naam â€œBomansâ€ bovendrijven.
Ook hoorde ik de titels "De donkere kamer van Damocles", en "Het bittere kruid". In gedachten voegde ik daar nog "Een vlucht regenwulpen", "Wierook en tranen", "De komst van Joachim Stiller" aan toe. De vijf andere titels willen mij zo snel niet te binnen schieten, want persoonlijk heb ik daarna nog aardig wat andere literatuurlijsten moeten afwerken. Met groot genoegen trouwens, maar dat geldt niet voor iedereen.
Andé© van Kruijssen hield een gloeiend betoog over de nadelen van "het studiehuis", en moest toegeven dat wij natuurlijk de slimste groepen ooit vertoond op de Tilanusmavo waren geweest. Ik verdacht hem er van dat hij ons weer een voorstelling wilde laten geven in zijn eigen "theater op zolder", of actie wilde laten voeren voor een schoner milieu.
Tjerk de Vries, vermomd als oud-leerling ("ik geef allang geen les meer hoor), hengelde naar de gunst met woorden als het was toch leuk die fietstocht naar Borkel en Schaft", en zag ons het liefst weer met potlood en papier zitten aan de voet van Eline Vere in het parkje Groot Hertoginnelaan, schetsen makend van het struweel, in perspectief natuurlijk. En natuurlijk na afloop even een drankje pakken in de kroeg langs lijn 11.
Juf Lemmert bekende aan oud-leerlingen dat zij het liefst de biologieles in het Frans of Spaans had gegeven. Dat waren tenslotte haar vakken. Zij dacht dat ze daar voor aangenomen was, maar dhr. Kreijenveld besliste anders en zo zat zij destijds avond aan avond lessen Biologie voor te bereiden.
Bij mevrouw de Hoop-v.d. Berg kwamen afgelopen zaterdagavond de franse kaasjes weer op tafel tijdens de les. "Een juf, haar tijd ver vooruit" was een veelgehoorde uitspraak. Bij haar waren de lessen Frans niet zo heel erg. Haar huwelijk staat menigeen nog levendig voor de geest.

Gaande de avond herkenden steeds meer leerlingen elkaar: "je lacht nog precies zo", jij was toch dat jongetje dat altijd tienen haalde", "jij bent toch geschorst", "van school gestuurd", "woonde jij niet"¦.."jij was toch verliefd op" "ij was toch blond, donker, stil, druk..".
Ook kwamen frustraties van 30 jaar geleden boven: "door jou heb ik een "0" gekregen voor een proefwerk".

Het was dus feest afgelopen zaterdagavond. Een avond die ons nog lang zal heugen.
Een avond die georganiseerd moest worden.
Er is een ongelooflijke hoeveelheid werk verzet. Voornamelijk door Guusta. Zij heeft zich een slag in de rondte getelefoneerd. Zij heeft honderden e-mails verstuurd en ontvangen. Het internet afgespeurd, bedrijven benaderd (werkte die niet daar en daar?). Zij heeft lijsten bijgehouden; knopen doorgehakt en uiteindelijk enveloppen zitten maken, de financieel geregeld. Zij heeft vaak een enorm financieel risico gelopen.
Uren en uren werk. Natuurlijk hebben wij allemaal een beetje meegeholpen. Velen wisten nog wel namen en soms adressen, maar Guusta heeft het enorme karwei geklaard.
Het leek alsof het haar geen enkele moeite kostte, al het werk deed ze met een stralende lach. op de avond zelf.
Onze dank is daarom groot, groter, grootst.
Mijn verzoek is dat zij alsnog, met terugwerkende kracht, een 10 krijgt voor initiatief, zelfstandig werken en doorzettingsvermogen.
Guusta je bent een kei.

Dringend verzoek aan allen: mocht je gaan verhuizen, of veranderen van e-mailadres geef het a.u.b. door aan Guusta of zet het op de website. Zo raken we elkaar niet weer kwijt.
Want zoals Guusta al schreef: van velen kwam het verzoek over een aantal jaren weer zo'n avond te houden. Dan zou het dus heel handig zijn als we niet weer al dat werk moeten gaan verzetten om iedereen te vinden.
Jongelui, ook jullie bedankt voor de fantastische avond en tot ziens!

Tineke den Dulk.