Verhalen

De foto waarvan beweerd wordt, dat er een "meester Vrolijk" opstaat. is klas 3 62/63.
maar de meester die met een boek in zijn hand achter zijn tafel zit, is WIM ZIJLSTRA. hij is de jongere broer van de bekende predikant/dichter Jaap Zijlstra.
hij verdween in 1964/65 nog-al hals-over-kop, omdat in die jaren een "moetje" (zeker in een fijn-christelijk gezin) een schande was. hij werd vervangen door NELLEKE DE BIE. het jongere zusje van WIM DE BIE, die toen net beroemd begon te worden.
ik was toen meester van klas vier en, omdat ik de enige onderwijzer-met-hoofdakte was (het heette toen al "volledige bevoegdheid") was ik plaatsvervangend hoofd. dat betekende, dat als NIJHOLT ziek was (en dat was hij vaak) ik twee klassen draaide. ik denk dat er nog wel leerlingen zijn die dat weten: 's morgens van 8.30 tot 12.30 klas 6 en 's middag van 13 tot 17.00 klas 4. het schoolbestuur kon voor deze "moeilijke kinderen" geen invaller vinden. voor mij was het relatief goed te doen: de kinderen waren voor mij niet moeilijk: ik was een ouwe scheveninger, ik was ien-van-ons. veel ouders kenden mij ook als "de huisbaas" want veel huizen in de Jacob Pronkstraat en omgeving waren van de familie van mijn vader en daarvoor haalde ik al als 12-jarige 's maandags de huishuren op.
over die ene uitzondering ga ik nog eens een boek schrijven, maar ik moet eerst weten of ik dan geen privacy-regels overtreed. ik wil de anekdote wel voor je samenvatten:

Nelleke de Bie had ernstige problemen met een jongetje uit klas 3. toen het te erg werd, greep ik in: ik opende de tussendeur en nam het manneke mee: voor in mijn klas.
vrijdag hadden we "film" in een lokaal boven de gymzaal. ineens ging het licht aan, en vader, grote broer met mes en grote zus begonnen aan een achtervolging om de gillende kinderen heen. ik zag kans over de rij banken tegen moeder aan te vallen, die in de open deur stond. zij viel kreunend op de grond en omdat vader en zoon zich even over haar heen bogen, kon ik ontsnappen en naar het politiebureau rennen. achtervolgd door de zoon. op het politiebureau ging de wachtcommandant met een wit gezicht bijna onderuit: ik bleek een mes in mijn rug te hebben. gelukkig droeg je toen als schoolmeester nog netjes een colbertje. dat had het meeste "opgevangen". na wat eerste hulp kon ik weer naar school. de boze familie werd afgevoerd.
het verhaal is niet af. om 15.30u werd ik van school opgehaald; ik moest (onder veel gejuich) in de jeep. ik werd vastgezet: ik had het jochie een breuk geschopt. nog net voor zessen waren er genoeg kinderen "verhoord" om te weten dat "meester heeft hem met geen vinger aangeraakt".
woensdagmiddag/avond gaf ik zwemles (bij KVS) in Duindorp. Op de tribune zat dokter Oosterhuis, een vriend van mijn ouders. hij had iets van mijn moeder gehoord. maar mijn moeder kende geen namen. dus hij vroeg, wie ik een breuk zou hebben geschopt. ik noemde de naam.
ook Oosterhuis was van christelijke huize, maar hij zei toch een lekijk woord en herhaalde de naam van het onderkruipertje, die!? die?! die heeft een aangeboren breukje. ik probeer al jaren de ouders ervan te overtuigen dat het verstandiger is om dat op jonge leeftijd te laten verhelpen.
de ouders hadden van de omstandigheid gebruik gemaakt om mij te beschuldigen. Brigadier Bakker (hoek Westduinweg/Datheenstraat) weigerde de openbare excuses aan te bieden, die ik van hem eiste. hij had mij publiekelijk verschut gezet voor de ouders en de kinderen. ik deed vervolgens mijn beklag op het hoofdbureau (bureau duinstraat mocht ik niet meer betreden) en vrijdagmiddag was het een drukte van belang in de Gaffelstraat. een man op een paard stopte voor de school en vroeg naar meester van der Horst. wat de laffe, domme brigadier niet durfde/wilde, was voor de commissaris (Gaulterie van Weezel) juist een leuk uitje.
De volgende dag hoorde ik, toen ik naar mijn waterpolo-wedstrijd in de mauritskade wilde, in het donker van "ons" steegje tussen kapper Dekker (in de zaak van mijn opa Snor) en bakker van de ree geluiden. dus ik opende voorzichtig de buitendeur: vier vaders, die kwamen vragen of ze die "messtekers" eens voor me in mekaar moesten rammen. ik heb dat weten te voorkomen. de familie is korte tijd later uit de Keizerstraat verhuisd.

mvg Wouter van der Horst