Klassenfoto's uit Scheveningen

(http://www.scheveningen-duindorp.nl/klassenfotos/klassenfotos/h-c-concierge-01.jpg)

(http://www.scheveningen-duindorp.nl/klassenfotos/klassenfotos/h-c-concierge-02.jpg)

(http://www.scheveningen-duindorp.nl/klassenfotos/klassenfotos/h-c-concierge-03.jpg)

Johannes Taal, zoon van Maarten Taal en Maria Bronsveld, geboren 8 november 1895 en overleden 2 januari 1982; zeilmaker en later concierge.

Colijnschool. Concierge J. Taal.

Als concierge begonnen bij de start van de H. Colijnschool, vierde de 65-jarige Jan Taal, na ruim 33 dienstjaren, zijn afscheid in November 1960 in een bomvol gymnastieklokaal. Dat 'Meneer Taal' “een aardige man met statig voorkomen“ een gewaardeerd persoon was, werd geillustreerd door een der afscheidscadeaus, een groot en voor die tijd kostbaar televisietoestel.
De naamgever H. Colijn verrichtte de opening op twee september 1927 [zie de foto uit het archief van J. Taal]. De school heette H. Colijnschool en zo stond het op de gevel. Nadat op 20 oktober 1930 aan de oud-voorzitter van de ministerraad door de Vrije Universiteit te Amsterdam een eredoctoraat was verleend heette de school de Dr. H. Colijnschool. In het spraakgebruik bleef het De Colijnschool.
De Scheveningse wijk Duindorp werd gebouwd tussen 1915 en 1930 en niet heel ver van de zee, liggend tussen Verversingskanaal, Bosjes van Poot en duinen. Een bouwbedrijf bouwde op eigen initiatief 'burgerwoonhuizen' in de Terschellingsestraat. Met een vaste baan en een lening konden Jan Taal met zijn vrouw het huis nummer 38 kopen en op 23 mei 1928 betrekken. Zij hebben er gewoond tot hun dood. Een saillant detail is dat een van de latere Nobelprijswinnende broers Tinbergen, Jan, met  zijn gezin op de hoek van de Terschellingsestraat en de Tesselsestraat heeft gewoond.
Johannes Taal [08.11.1895-02.01.1982] kwam uit een Schevenings geslacht. Zijn stamreeks gaat terug tot Jan Heyndrickse Taal begin 1600.
Vijf maart 1919 trouwde Jan Taal met Maartje van Dongen, die haar moeder hielp in de kruidenierswinkel op de Drogersdijk nummer 63. Zij gingen wonen in de Haringstraat op nummer 110. Hun huwelijk bleef kinderloos.
Voordat Jan Taal als bijna 32-jarige zijn beroepsleven als concierge begon kon hij tonnen maken en boeten en was werkzaam als zeilmaker en werfbaas tot de rederij [den Dulk?] stopte. Daarna heeft hij met een juk op zijn schouders geprobeerd met o.a. het uitventen van haring in het zuur en rolmops de kost te verdienen.
In de crisisjaren lokte de vaste baan met vast inkomen. Er waren vast veel sollicitanten voor de functie bij de school voor gereformeerd onderwijs; als aanbeveling zal zeker hebben meegespeeld dat hij gereformeerd was.
Als concierge werkte je alleen en maakte je lange dagen. Je hield school en schoolplein schoon, poetste dagelijks de koperen knoppen van de lokaaldeuren, deed reparaties, plakte pleisters, stond bij de buitendeur en luidde de bel als de school begon, kaftte schoolboeken en zette koffie en thee voor het personeel. Een deel was zwaar lichamelijk werk, want de centrale verwarmingsketel werd op kolen gestookt. De kunst was de kolen door het kleine deurtje van de oven ver naar achteren te gooien. Ook stookte hij de kachel van de Christelijke Bewaarschool  aan de overkant. Ook zondags, na kerkbezoek, moesten kolen worden opgegooid. Hij deed dat in zijn zondagse pak zonder het vuil te maken. De kolen werden geleverd door Daan de Mos [Dan. de Mos] uit de Heemraadstraat. In de zomervakantie werden de loeizwaar gecombineerde tweepersoonsschoolbanken gestapeld [gelukkig met hulp van de concierge van de Idenburgschool die dan ook weer moest worden geholpen bij stapelen en weer op de plaats zetten in het lokaal] en werden de lokalen geboend en gesopt.
Tot het in gebruik nemen van de naast de Colijnschool gelegen gereformeerde Pniëlkerk op 27 juni 1938, een bedehuis met 1100 plaatsen, werd er acht jaar gekerkt in het gymnastieklokaal van de Colijnschool. Voor elke zondag moesten stoelen, preekstoel en harmonium gezet en voor de gymnastieklessen weer opgeborgen. Als diaken in de Pniëlkerk hengelde hij met de collectezak aan een lange stok. Mogelijk deed hij dit collecteren ook al tijdens de kerkdiensten in de Colijnschool.
Ook werd het gymnastieklokaal verhuurd en zorgde zo voor extra inkomsten voor de school.
De gymnastiekvereniging 'Hercules' maakte graag gebruik van het zeer goed geoutilleerde gymlokaal. Voor verenigingen als de mandolinevereniging 'De tokkelaars' die 's avonds oefenden moesten weer zitplaatsen worden gecreëerd en daarna opgeruimd voor de normale lessen van de dagschool. Kortom . . . altijd werk aan de winkel.
J. Taal was een markant figuur in Duindorp, opgewekt, humorvol en behulpzaam. Hij werd gekarakteriseerd als 'een heer in voorkomen en in zijn gedragingen' en 'een persoonlijkheid die vanzelfsprekend respect afdwong'.

2007.04.30.[correctie 2009.05.13]